تاثیر نوع و میزان غذا بر ویژگی های زیستی و پرورشی و ترکیبات بدنی یک گونه از کلادوسر های بومی ایران ( daphnia magna )

شناخت و معرفی غذاهای زنده جدید و با کیفیت می تواند نقش مهمی در توسعه صنعت آبزی پروری داشته باشد. هدف از این بررسی مطالعه اثر تراکم های مختلف دو گونه از جلبک های سبز روی خصوصیات زیستی و پرورشی و ترکیبات بدنی daphnia magna بود. پس از شناسایی و تهیه کشت های خالص از d. magna، این جانور با استفاده از دو گونه جلبک تک سلولی، nannochloropsis oculata ( با تراکم های 106 × 5/0، 106 × 1، 106 × 5/1 و 106 × 2 سلول جلبک در میلی لیتر) و dunaliella tertiolecta (با تراکم های 106 × 125/0، 106 × 25/0، 106 × 375/0 و 106 × 5/0 سلول جلبک در میلی لیتر) تغذیه شد. اثر نوع و تراکم جلبک بر ویژگی های چرخه زندگی، طول عمر، شاخص های بیومتریک، رشد جمعیت و ترکیب شیمیایی بدن (پروتئین کل و پروفایل اسیدهای چرب) مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. پرورش daphnia ها در لوله های آزمایشگاهی 50 میلی لیتری و ارلن های 2 و 5 لیتری انجام شد. بیشترین (26/3 ± 33/56 روز) و کمترین (33/2 ± 66/29 روز) طول عمر به ترتیب در تیمارهای تغذیه شده با تراکم های 106 × 5/0 و 106 × 5/0 سلول از جلبک های n. oculata و d. tertiolecta مشاهده شدند. بیشترین (5/84 ± 83/789 فرزند در هر ماده) و کمترین (18/38 ± 250 فرزند در هر ماده) همآوری به ترتیب در تیمارهای تغذیه شده با تراکم 106 × 2 سلول nonnochloropsis و 106 × 5/0 سلول dunaliella به ثبت رسیدند. نتایج نشان دادند که با افزایش تراکم غذا، همآوری daphnia افزایش و طول عمر آن کاهش می یابد. مطالعه اثر تراکم های مختلف جلبک روی شاخص های بیومتریک نشان داد که در یک محدوده بهینه از تراکم جلبک، با افزایش میزان غذا طول بدن، طول پوسته، عرض و وزن بدن افزایش یافت. تفاوت معنی داری در مقادیر طول، عرض و وزن بدن بین تیمارهای تغذیه شده با تراکم های 106 × 5/0 و 106 × 2 سلول nonnochloropsis و 106 × 125/0 و 106 × 375/0 سلول dunaliella در میلی لیتر مشاهده شد (05/0 > p). بیشترین (13/0 ± 75/2 تعداد در میلی لیتر) و کمترین (07/0 ± 94/0 تعداد در میلی لیتر) تراکم جمعیت به ترتیب، در تیمارهای 106 × 2 سلول nannochloropsis و 106 × 125/0 سلول dunaliella در میلی لیتر و بیشترین (002/0 ± 191/0 فرزند در هر ماده در روز) و کمترین (0003/0 ± 163/0 فرزند در هر ماده در روز) نرخ رشد جمعیت به ترتیب، در تیمارهای 106 × 2 سلول nannochloropsis و 106 × 125/0 سلول dunaliella در میلی لیتر مشاهده شدند. در مجموع، تراکم و نرخ رشد جمعیت daphnia ها با افزایش میزان غذا افزایش یافت. اختلاف معنی داری در تراکم و نرخ رشد جمعیت daphnia ها بین تیمارهای تغذیه شده با تراکم های 106 × 5/0 و 106 × 2 سلول nannochloropsis و 106 × 125/0 و 106 × 5/0 سلول dunaliella در میلی لیتر مشاهده شد (05/0 > p). در daphnia های تغذیه شده با جلبک nannochloropsis، با افزایش تراکم غذا، تعداد تخم های نهفته افزایش یافت، در حالی که در گروه تغذیه شده با جلبک dunaliella بیشترین تعداد تخم نهفته در جانوران تغذیه شده با کمترین تراکم غذا تولید شد. بین تعداد تخم تولید شده در تیمارهای تغذیه شده با تراکم های 106 × 1 و 106 × 2 سلول nannochloropsis و 106 × 125/0 و 106 × 5/0 سلول dunaliella در میلی لیتر مشاهده شد (05/0 > p). تفاوت معنی داری وجود داشت. تیمارهای تغذیه شده با تراکم های بالاتر جلبک ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری بودند. در جانوران تغذیه شده با n. oculata مقدار اسید چرب ضروری ایکوزاپنتاانوئیک به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از میزان آن در گروه تغذیه شده با dunaliella بود. نتایج این مطالعه نشان دادند که نوع و تراکم غذا تأثیر قابل توجه ای روی خصوصیات زیستی و تولید مثلی و نیز، کیفیت غذایی d. magna داشتند. با توجه به سادگی پرورش و تولید انبوه این موجود و نیز امکان افزایش کیفیت غذایی آن با کاربرد منابع غذایی متنوع، استفاده از این گونه بومی به عنوان یک غذای زنده مناسب در صنعت آبزی پروری قابل توصیه است.